De jongens van het Glaspaleis

Jos Bours werd in 1946 geboren in Schinnen, Limburg. Zijn vader was mijnbeambte, zijn moeder een aantal jaren beroepsactrice.

Hij volgde het gymnasium in Sittard, haalde zijn kandidaatsexamen Nederlands in Nijmegen (1970) en studeerde in 1973 af als dramaturg in Utrecht. Van 1974 tot 1979 doceerde hij dramaturgie op de Theaterschool in Utrecht.

Samen met zijn levenspartner Marlies Hautvast richtte hij in 1977 Stut Theater op, de eerste Community Theatergroep in Nederland. Gezamenlijk vormden zij de artistieke leiding tot 2005. Zij zochten bewoners in de Utrechtse volkswijken op en interviewden ze over hun ervaringen en dilemma’s. Op basis van die interviews schreef Jos een tekst die door Marlies -en andere regisseurs- samen met de betreffende buurtbewoners werd ingestudeerd en tientallen malen opgevoerd. Jos schreef 70 theaterstukken voor wijkbewoners. Daarnaast publiceerde hij over de principes en praktijk van dit werk de boeken Een onuitputtelijke bron, hoe een toneelschrijver inspiratie zocht en vond in de volkswijken van Utrecht (2005) en Community Theater Methodiek (2006). 

Jos schreef ook boeken met een sociale thematiek. Middels interviews liet hij direct betrokkenen aan het woord over hun ervaringen in Mijnwerkers verhalen om te onthouden (1979),  WAO-ers verhalen om te onthouden (1981), de Vrij Nederland Kleurenbijlage De Bouwvak (1987), Sporen van Staal over de Utrechtse staalfabriek DEMKA (1987), Lombok Wereldwijk (2004) over de problemen en mogelijke oplossingen in een Utrechtse multiculturele wijk en Verhalen uit de Sojafabriek (2014) over de bloei en ondergang van een Utrechts bedrijf. Daarnaast schreef hij het sprookje Het duivelskind en het herderslied (1980). De jongens van het Glaspaleis (2014) is zijn eerste roman.