Events & Nieuws
16 juni 2019 in Schuncks Glaspaleis:
Op zondag 16 juni komen Marlies Hautvast en ik naar Schunck in Heerlen om te vertellen over en voor te lezen uit mijn romans ‘De jongens van het Glaspaleis’ en ‘Duvelsprie’.
Uitgeverij Leon van Dorp en de bibliotheek Schunck organiseren deze bijeenkomst die om half 2 begint.
Adres: Bongerd 18.
Het wordt een voordracht over de verhouding tussen mijn persoonlijke achtergrond en ervaringen- en de vorm en inhoud van mijn schrijfwerk.
Over de verhouding tussen ‘echt gebeurd’ en fictie, werkelijkheid en verbeelding.
Over het bijzondere van het gewone, de taaleigenheid van het Limburgs en hoe ik daarmee de taal van de romans kon kleuren.
Marlies, in wier stamboom van moeders kant ik het verhaal van Duvelsprie vond, zal het lied ‘Herinnering aan Jean’ zingen.
We verheugen ons op jullie aanwezigheid!
“DUVELSPRIE”, een nieuwe (historische) roman.
Op 28 april 2018 is bij uitgeverij Leon van Dorp de historische roman Duvelsprie verschenen, gebaseerd op een verhaal in de stamboom van Marlies Hautvast, mijn liefie. Het verhaal speelt in ons beider Limburgse geboortedorp Schinnen. Voor meer informatie: http://josbours.com/boeken/ of volg mijn blogs die de spannende zoektocht naar de historische feiten waarop deze roman is gebaseerd, beschrijven: http://josbours.blogspot.com/2018/02/ben-jegeinteresseerd-in-waargebeurde_64.html en volgende.
VERKRIJGBAARHEID DE JONGENS VAN HET GLASPALEIS
De uitgeverij meldt dat exemplaren niet meer via het Centrale Boekhuis te bestellen zijn. Bestellen kan vanaf nu uitsluitend via mij of via de winkel van de uitgeverij. Er zijn nog een beperkt aantal exemplaren beschikbaar.
josbours@gmail.com
of
http://www.ticshop.nl/Romans/spannende-boeken/De-jongens-van-het-Glaspaleis/flypage.tpl.html
Kijk eens aan: wie niets verwacht, krijgt méér. Drie jaar geleden kwam deze eerste roman van mij uit en nu worden “De jongens van het Glaspaleis’ getipt door de Centrale Bibliotheek van Utrecht. Prachtig! Het boek is nauwelijks meer te krijgen, ik heb er nog een paar die je voor een zacht prijsje bij mij kan bestellen. Gesigneerd! Dank Marjanka!
WEBSITE. www.josbours.nl
INMIDDELS HEEFT JOS BOURS EEN EIGEN WEBSITE, WAAR JE INFORMATIE KUNT VINDEN OVER ZIJN OVERIGE WERK, KUNT GENIETEN VAN MOOIE FOTO’S, HET GEDICHT VAN DE MAAND EN EEN ONREGELMATIG BIJGEHOUDEN BLOG.
Op woensdag 4 november wordt er in het kader van Cultuurzomer Echt-Susteren 2015 door Menswel en Klankbordgroep Cultuur aandacht besteed aan het Jaar van de Mijnen. Ik vertel over mijn Limburgse achtergrond, het boek MIJNWERKERS, verhalen om te onthouden met interviews uit 1978, over het ontstaan van de roman en ik lees fragmenten voor. Het geheel wordt gecompleteerd met muziek van Henk Steijvers (Carboon). Aanvang: half acht. (19.30 uur)
Biblionova Echt, Plats 1, 6101 AP Echt
Op donderdag 18 juni leest Jos voor in Boekhandel Dominicanen te Maastricht in het kader van Het jaar van de Mijnen. Aaanvang: 19.30 uur.
3-2-2015 MARKANT, weekblad Valkenburg en omstreken http://www.markantzuidlimburg.nl/…/58-VB%20Feb%202015%20web… (zie pagina 7) BOEK VAN DE MAAND MAANDELIJKS WORDT DOOR EEN BIBLIOTHEEKMEDEWERKER EEN BOEK BESPROKEN De jongens van het Glaspaleis Jos Bours Dit romandebuut dat zich afspeelt in Zuid-Limburg en met name in de voormalige Oostelijke Mijnstreek, schetst een authentiek beeld van het leven in dit gebied van ongeveer 1952 tot eind zeventiger jaren. Een uiterst roerige tijd, waarin de mijnen sluiten en veel zaken veranderen in een van oudsher katholiek bolwerk. Het boek is prettig te lezen en de schrijver gebruikt veel Limburgse woorden en uitdrukkingen die het verhaal nog echter maken. In Thull, bij Schinnen woont een groot, katholiek gezin met enkele getrouwde dochters maar ook met nog meerdere thuiswonende kinderen. Wies, een van de dochters is getrouwd met Felix Crucifix, die hoofdverkoper is in het Glaspaleis in Heerlen. Zij hebben drie jongens. Felix wordt door de familie als een bon vivant gezien omdat hij een wat zwierige levensstijl heeft en Wies is hevig verliefd op hem. De dames uit het dorp komen graag bij hem in het Glaspaleis waar zij even hun dagelijkse beslommeringen kunnen vergeten en zich kunnen vergapen aan de mooie spullen. Als Felix plotseling sterft wordt Wies letterlijk gek van verdriet en worden haar drie zonen door haar familie verdeeld over de broers en zussen, die zowel aardig als boosaardig en onberekenbaar blijken. In de loop van het verhaal blijkt welke invloed dit heeft op de rest van het leven van de verweesde broers Jote, Nate en Miele. Als hun moeder Wies in 1964 sterft gaan de drie jongens samen wonen in het huis dat ooit hun ouderlijk huis was. Ze noemen het Eden. Het boek beschrijft de verdere ontwikkeling die zij doormaken in een tijd van een sterk veranderende sociale omgeving. Hun verbondenheid wordt zwaar op de proef gesteld en de angst om zich te hechten is groot. Uiteindelijk ontdekken ze dat het loslaten van zaken die je weerhouden om te leven cruciaal is. Ik heb dit boek met veel plezier gelezen omdat ik het geschetste tijdsbeeld herken als de tijd waarin ook ik opgroeide. Suze America Medewerker Bibliotheek Valkenburg 
| Titel |
De jongens van het glaspaleis |
||
| Fragment | Beschikbaar. Beluister fragment. | ||
| Auteur | Bours, Jos | ||
| Leesvorm | Audio, 1 CD(s) 5:50 | ||
| Beschrijving | Met een vader die in de eerste naoorlogse jaren als verkoper werkt in het moderne Heerlense Glaspaleis worden de kinderen in het nabije plattelandsdorp al snel aangeduid als de jongens van het glaspaleis. | ||
| Genre | Psychologische roman Sociale roman | ||
| Trefwoorden | Zuid-Limburg 1951-1980 | ||
| Stem | Man | ||
| Uitgever | Uitgeverij tiC, Maastricht | ||
| Jaar van uitgave | 2014 | ||
| ISBN | 9789491561306 | ||
| Taal | Nederlands | ||
| Leeftijdsaanduiding | Volwassenen | ||
| Deel van een serie | Nee | ||
| Beschikbaarheid | Beschikbaar | ||
| Boeknummer | a440949 | ||
| Aantal zwartdruk pagina’s | 208 pagina’s | ||
| Bibliografische annotatie | Geen gegevens beschikbaar. | ||
29-1-2015
Een maand geleden dacht ik: nu zullen we het hoogtepunt wel hebben gehad. Maar de blog wordt nog steeds regelmatig bezocht. Ik vermoed dat er aardig wat leden van leesclubs langskomen, gezien de pieken op dinsdag, woensdag en donderdag. Vandaag de 600-ste bezoeker! 27-1-2014 In contact gekomen met de Bibliotheek Valkenburg om in september of november te komen ‘optreden’. In het blad Markant van die regio verschijnt in februari een kleine recensie. 15-12-2014 Vandaag is dit blog bezocht door de 500-ste man of vrouw! 29-11-2014 Gisteravond uitgenodigd door een leesclub uit het Utrechtse Oog in Al. Die bestaat al aardig wat jaren en werd vorig jaar geportretteerd in Trouw. De jongens van het Glaspaleis lag op tafel. Het was heel erg leuk om veel lof te krijgen voor verhaal en stijl, maar ook vragen over het waarom van de magische fragmenten en de compacte stijl. We hebben ook lang gepraat over hoe dit geheel is ontstaan, wat er vanuit fantasie en wat aan ‘echt gebeurd’ in het verhaal zit. De Limburgse achtergrond en het mijnwerkersverleden passeerden uitgebreid de revue en ik heb voorgedaan hoe een verkoper van het Glaspaleis 65 jaar geleden mijn moeder inpakte. Ik vond het een mooie avond. Dank je wel, Gerdie Snellers voor de uitnodiging! 17 – 11 – 2014 Een berichtje van de uitgever: “Bij ons viel een brief in de bus van Dedicon, die luisterboeken maken voor de blindenbibliotheek: Dedicon gaat ten behoeve van mensen met een leeshandicap een aangepaste kopie vervaardigen van een van uw uitgaven. Ze gaan jouw roman dus inspreken. Ze doen dat slechts voor een beperkt aantal boeken en in die zin is het ook weer een hele eer.” 11 november 2011 Recensie Utrechts Stadsblad door Peter le Nobel
10 november 2014 Recensie en interview van Biblion/NBD Met een vader die in de naoorlogse jaren als verkoper werkt in het moderne Heerlense Glaspaleis worden de kinderen in het nabije plattelandsdorp al snel aangeduid als de jongens van het glaspaleis. Als hun vader op jonge leeftijd sterft en hun moeder ‘haar verstand verliest’, worden de drie jongens verdeeld over familieleden en gescheiden opgevoed, met soms tragische consequenties. Eenmaal volwassen komen we weer bijeen en gaan ze samenwonen in het ouderlijk huis. De historie laat ze echter nog vele decennia lang niet los, net zomin als ze hun bijnaam verliezen. De auteur (1946) zelf afkomstig van het Limburgse land, is vele jaren actief geweest als dramaturg en heeft daarnaast in de loop der jaren verschillende boeken gepubliceerd over sociale onderwerpen. Dit aardige romandebuut is voorzien van een verklarende Limburgse woordenlijst, een stamboom en muzikale verwijzingen. Recensent: Dr N. Bos 5 november 2014 Recensie/interview in de Biltse Courant van 29 oktober 2014 
http://www.deweekkrant.nl/files/pdfarchief/BBC/20141029/BBC_BBC-38_141029_1.pdf 4 november 2014 Recensie door Peter le Nobel, . (www.peterlenobel.nl)
‘De jongens van het glaspaleis’
UTRECHT – Drie jongens die na een zenuwinzinking van hun moeder op jonge leeftijd van hun bed worden gelicht en bij familieleden worden ondergebracht. Het is het startpunt van de indrukwekkende roman ‘De jongens van het glaspaleis’ van Jos Bours. Door Peter le Nobel Het verhaal heeft een anekdotische, humoristische aanloop, maar krijgt een steeds dromeriger, haast magisch karakter waarin de drie jongens Jote, Nate en Miele die zich elk op hun eigen manier proberen te bevrijden van hun gevoel van verweesdheid. Als ze groot zijn keren ze terug in het huis van hun moeder, die inmiddels is overleden. Jote helpt anderen als psycholoog, Nate wordt schrijver en Miele is een globetrotter die uiteindelijk een vurige vrouw uit het Midden-Oosten meeneemt. Zij zet de boel in beweging. Dit alles tegen de achtergrond van het Limburg in de jaren vijftig.
‘Je wist als kind dat van je werd gehouden, maar kon met je gevoelens geen kant op’
“Je wist wel als kind dat er van je werd gehouden”, zegt Bours, “maar dat ging in die tijd op zo’n ontzettend tegenstrijdige, chaotische en ongerichte manier dat je met je gevoelens geen kant op kon. Een voorbeeld is de opa in het boek die Nate eerst poeslief voorleest en daarna in woede uitbarst als hij door zijn schuld gloeiende vonkjes pijptabak over zijn kleren krijgt. Een kind weet niet wat hem overkomt. Het verhaal speelt zich toevallig in Limburg af, waar ik ben opgegroeid, maar het had net zo goed in Utrecht kunnen plaatsvinden. Bovendien viel je ook hier al snel uit de toon als je iets anders dan de anderen wilde. ‘Een apaarteling’, zouden ze in Utrecht zeggen.” Een beginnend schrijver zou met zoveel verhaallijnen en -stijlen al snel in een moeras terecht zijn gekomen, maar niet Bours, die als mede-oprichter van Stut Theater ruim zeventig toneelstukken heeft geschreven. Een rijk boek heeft hij gecreëerd, met bijzondere thema’s als onthechting, van de jongens, maar ook van de mijnwerkers die hun mijnen gesloten zien worden. “Je ziet in die jongens de verbeelding van een generatie die iets anders wilde, maar tegengewerkt werd door de oude. Je werd op jezelf teruggeworpen en moest het leven opnieuw uitvinden. Je moest een flinke confrontatie met jezelf aangaan, als je je leven wilde veranderen. En dat moest ook omdat de mijnen dicht gingen. Er was een heel ongelijkwaardige verhouding tussen de arbeiders en de bazen, maar ze hadden wel een vak waar mensen hun identiteit aan konden ontlenen. Dat viel weg, en daarmee ook het voorbeeld voor de jongeren. Hetzelfde zag je ook gebeuren toen de Demka en Werkspoor in Utrecht sloten.”- De roman is pas na de pensionering van Bours tot stand gekomen. En gezien het literair niveau had dat misschien eerder mogen gebeuren. “Nee, het is gewoon op het juiste moment uitgekomen. In de periode dat ik voor Stut werkte schreef ik drie toneelstukken per jaar en had ik eerder geen tijd. Maar ik heb dat werk altijd hartstikke leuk gevonden. Bovendien heb ik zoveel bijzondere dingen gezien en gehoord uit die zogenaamde ‘gewone’ levens, dat ik nog genoeg materiaal in mij heb voor een volgend boek.”- Jos Bours, ‘De jongens van het glaspaleis’, Uitgeverij Tic, 208 p., ISBN 9789491561306. Prijs: 17,90 euro. Verkrijgbaar in de boekhandel, Bol.com en ticshop.nl. Zie ookwww.dejongensvanhetglaspaleis.com.
Recensie door Peter Winkels, Openbare bibliotheek Venlo De jongens van het glaspaleis De titel riep meteen verwachtingen op. Geboren en getogen in Heerlen, met een moeder die er als verkoopster heeft gewerkt, is het warenhuis van Schunck een fenomeen voor me. Nog steeds. Na lezing riep de roman De jongens van het glaspaleis (het ontbreken van de hoofdletter is –neem ik aan- een bewuste keuze) van schrijver en dramaturg Jos Bours in eerste instantie ressentimenten op aan Het huis van de zeven zusters van Elle Eggels. Dat kwam vooral door de rol van de dode vader. In het boek van Jos Bours maken we kennis met drie broers: Jote, Nate en Miele Crucifix (Nomen est omen!). Ze groeien op in het Zuid-Limburgse Thull, we volgen hen in de jaren vijftig, zestig en zeventig van de vorige eeuw. Als hun flamboyante vader, sterverkoper in het Heerlens warenhuis, plotseling sterft, wordt hun nog veel te jonge moeder door haar familie geacht niet voor haar zonen te kunnen zorgen. De jongens worden bij verschillende verwanten ondergebracht en groeien daar op. Ieder van hen ontwikkelt zijn eigen nukken en vaardigheden, voor alle drie blijft moeder en het ouderlijk huis een belangrijke rol spelen. Hun mama zoekt hen af en toe op, tot ongenoegen van de rest van de familie. En er komt een moment dat ze gedrieën besluiten weer hun intrek te nemen in het huis waar ze geboren zijn, huize Eden. Daar lijken ze inderdaad te leven in het aards paradijs. Maar schijn bedriegt; Jote, Nate en Miele moeten het leven ook los van de familie leren leven. Dat gaat met vallen en opstaan. Daarbij spelen allerlei onderhuidse zaken een grote rol, vaak hebben die te maken met de familieverhoudingen. In mijn beleving komt het boek een beetje traag op gang. Op een of andere manier zijn de eerst 50, 60 pagina’s te speels en voor de hand liggend. Geleidelijk aan wordt het verhaal sterker en krachtiger en lijken ook de drie gebroeders meer diepgang te krijgen. Wellicht ook door de ontwikkeling die ze door maken. Pregnant zijn de dialogen, waarin de theatrale achtergrond van de auteur uitdrukkelijk naar voren komt. Hoe nadrukkelijker de personages zich, al dan niet, lijken te schikken in de rolverdeling die ze wordt opgelegd, hoe meer profiel ze krijgen en hoe sterker ze uit de verf komen. Vreemd, maar soms lijkt er –ondanks alle drukte vaak- een vorm van verstilling te spreken uit met name hun gedachtegangen. Jote, Nate en Miele vormen aan het einde van de roman weer meer een familie; er is een vrouw bijgekomen en een kind. Ook de lezer deelt in deze rijkdom. Peter Winkels (Heerlen 1954) woont en werkt in Reuver en is actief als dichter, docent en moderator. Hij is leraar Nederlands en CKV in zijn geboortestad. Nadat hij afstudeerde aan de Universiteit van Amsterdam (1981), maakte en presenteerde hij radio- en televisieprogramma’s, richtte tentoonstellingen in en publiceerde, zowel in boekvorm als in tijdschriften, over zeer uiteenlopende onderwerpen als negentiende-eeuwse literatuur en schilderkunst, misdaadromans en Limburgse letteren. Zijn laatste dichtbundel Bezuiden de waarheid verscheen in 2010. Peter Winkels had en heeft zitting in diverse besturen en jury’s. 21 -10- 2014 Recensie in De Limburger/Limburgs Dagblad/De nieuwe Limburger 
Op zondag 26 oktober is de 17e LiLiLi-daag 2014 in Roermond in de ECI Cultuurfabriek. Daar zal Jos een kwartier lang voorlezen uit de roman. Zie voor het hele programma: http://www.uitgeverijtic.nl/LiLiLi-daag.php Dinsdag 7 oktober. Het Utrechts Stadsblad gaat Jos volgende week woensdag interviewen over “de mooie roman”. Maandag 6 oktober 2014: Artikel in De Nieuwe Limburger/Limburgs dagblad:
Zaterdag 4 oktober. Jos is vanmiddag geïnterviewd door René Willems van De Limburger/Het Limburgs Dagblad. Het was een heel aardig gesprek. As maandag verschijnt het in de krant. Zaterdagmiddag 27 september: L 1 Cultuurcafé. 
Jos is over de roman geïnterviewd in het radioprogramma L 1 Cultuurcafé, dat op zaterdagmiddag 27 september werd uitgezonden. Je kunt deze uitzending terugluisteren op: http://www.l1.nl/audio/l1-cultuurcaf%C3%A9-4-27-sep-2014. Jos komt vooral in het laatste half uur van het programma aan het woord. 20 september 2014: boekpresentatie in Utrecht. Op 20 september 2014 vond er een tweede boekpresentatie plaats in de voormalige Sojafabriek Cereol te Utrecht. Lex van Bemmel, vriend en tijdelijk studiegenoot van Jos, geboren in Rotterdam maar in zijn werkzame leven actief als psychiater oa. in Maastricht- hield een voordracht over zijn associaties met het boek. “De structuur van de roman laat volgens mij zien hoe het autobiografisch geheugen werkt. Je gebruik van de associaties tussen en afwisselingen van fragmenten die in de tijd verspringen, zijn als het ware een afspiegeling van de werking van dit geheugen. En daar wil ik iets over zeggen.” (Zie Beschouwingen). 
Marlies Hautvast zong onder begeleiding van Jan Bloemkolk Du bist die Ruh’ van Franz Schubert en Jos las twee hoofdstukjes voor uit de roman. 
Foto: Lex van Bemmel 30 augustus 2014: boekpresentatie in het Glaspaleis te Heerlen. De roman werd officieel op 30 augustus 2014 ten doop gehouden in het Glaspaleis in Heerlen. Het publiek werd verwelkomd door Paul Weelen en Luiz Oliveira van uitgeverij TIC. 
Charles Laeven, Neerlandicus, studie- en dispuutsgenoot van Jos en geboren in een Limburgs dorpje vijf kilometer van Jos’ dorp vandaan, hield een boeiende voordracht over zijn associaties met het boek en gaf een prikkelende analyse van de roman (Het hele verhaal van Charles kun je vinden onder “Beschouwingen”). 
“De schrijver heeft een knap evenwicht gevonden tussen enerzijds de lokale kleur van zijn taal in de vorm van Limburgs idioom en anderzijds helder blijven voor de arme zielen die de rijkdom van de 70 Limburgse talen nooit hebben mogen leren kennen.” 
Marlies Hautvast zong onder begeleiding van Jan Bloemkolk een lied van Schubert, het boek werd overhandigd aan Femke van Glaspaleis Schunck. Jos las twee hoofdstukjes voor uit het verhaal. 
En had daarna zijn handen vol aan het signeren van het boek voor de enthousiaste aanwezigen. 
Foto’s van Maya Hristova en Misha Bours
De jongens van het Glaspaleis 